.jpg)
Η ΠΑΡΓΑ ανήκει στο Νομό Πρέβεζας και βρίσκεται νοτιοδυτικά της Ηπείρου, κοντά στον ποταμό Αχέροντα, την Ηγουμενίτσα και έχει απέναντι του τα γραφικά νησιά των Παξών και Αντίπαξων. Η έδρα του Δήμου βρίσκεται στην πόλη της Πάργας, η οποία και συγκεντρώνει τις περισσότερες δραστηριότητες και αποτελεί το διοικητικό, οικονομικό και εμπορικό κέντρο της περιοχής, με το μεγαλύτερο μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η Πάργα είναι ένας εξαιρετικός παραδοσιακός οικισμός χτισμένος αμφιθεατρικά σπάνιας ομορφιάς. Αποτελεί από τους πλέον δημοφιλής τόπους καλοκαιρινών διακοπών.
Είναι χτισμένη στις παρυφές του Ενετικού κάστρου και είναι εμφανώς επηρεασμένη από την Επτανησιακή αρχιτεκτονική.
Ένα από τα πιο γραφικά και κοσμοπολίτικα σημεία της βόρειοδυτικής Ελλάδας, η πανέμορφη Πάργα σας προκαλεί να γνωρίσετε από κοντά τη μακραίωνη ιστορία της, τις ποικίλες φυσικές ομορφιές της και τη φιλοξενία των κατοίκων της. Το νησάκι της Παναγιάς , τα στενά λιθόστρωτα σοκάκια, τα παραδοσιακά «καντούνια», οι ολάνθιστες γειτονιές και οι παραδοσιακές ταβέρνες, δίνουν το δικό τους χρώμα στο ειδυλλιακό τοπίο της Πάργας.Τα παράλια της Πάργας αποτελούν ίσως το καλύτερο κομμάτι από τις παραλίες του Ιονίου πελάγους.
Οι πιο γνωστές και πολυσύχναστες παραλίες είναι: Παραλία Βάλτου, Κρυονερίου, Πίσω Κρυονερίου,Λύχνου, Σαρακήνικο, Αη Γιαννάκης και άλλες απόκρημνες και μοναδικής ομορφιάς παραλίες.Πολλά και αξιόλογα είναι και τα αξιοθέατα και τα μνημεία της Πάργας. Στα βόρεια του λιμανιού βρίσκεται το κάστρο της Πάργας που χτίστηκε το 14ο αιώνα με τη βοήθεια των Νορμανδών. Μετά τις αλλεπάλληλες καταστροφές πήρε την τελική του μορφή από τους Ενετούς. Βορειότερα δεσπόζει το κάστρο του Αλί Πασά χτισμένο σε ψηλό λόφο απ' όπου η θέα κόβει την ανάσα.
Εντυπωσιακό επίσης το νησάκι της Παναγιάς, βρίσκεται απέναντι από το λιμάνι της Πάργας, με το εκκλησάκι και το γραφικό καμπαναριό καθώς και το μικρό κάστρο γαλλικής κατασκευής που δεσπόζει στο πιο ψηλό σημείο του νησιού. Επίσης ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει και πολλά άλλα αξιοθέατα, αφού η Πάργα προσφέρεται και ως ορμητήριο για μικρές αποδράσεις στις γύρω περιοχές.
Η Πάργα είναι ένας εξαιρετικός παραδοσιακός οικισμός χτισμένος αμφιθεατρικά σπάνιας ομορφιάς. Αποτελεί από τους πλέον δημοφιλής τόπους καλοκαιρινών διακοπών.
Είναι χτισμένη στις παρυφές του Ενετικού κάστρου και είναι εμφανώς επηρεασμένη από την Επτανησιακή αρχιτεκτονική.
Ένα από τα πιο γραφικά και κοσμοπολίτικα σημεία της βόρειοδυτικής Ελλάδας, η πανέμορφη Πάργα σας προκαλεί να γνωρίσετε από κοντά τη μακραίωνη ιστορία της, τις ποικίλες φυσικές ομορφιές της και τη φιλοξενία των κατοίκων της. Το νησάκι της Παναγιάς , τα στενά λιθόστρωτα σοκάκια, τα παραδοσιακά «καντούνια», οι ολάνθιστες γειτονιές και οι παραδοσιακές ταβέρνες, δίνουν το δικό τους χρώμα στο ειδυλλιακό τοπίο της Πάργας.Τα παράλια της Πάργας αποτελούν ίσως το καλύτερο κομμάτι από τις παραλίες του Ιονίου πελάγους.
Οι πιο γνωστές και πολυσύχναστες παραλίες είναι: Παραλία Βάλτου, Κρυονερίου, Πίσω Κρυονερίου,Λύχνου, Σαρακήνικο, Αη Γιαννάκης και άλλες απόκρημνες και μοναδικής ομορφιάς παραλίες.Πολλά και αξιόλογα είναι και τα αξιοθέατα και τα μνημεία της Πάργας. Στα βόρεια του λιμανιού βρίσκεται το κάστρο της Πάργας που χτίστηκε το 14ο αιώνα με τη βοήθεια των Νορμανδών. Μετά τις αλλεπάλληλες καταστροφές πήρε την τελική του μορφή από τους Ενετούς. Βορειότερα δεσπόζει το κάστρο του Αλί Πασά χτισμένο σε ψηλό λόφο απ' όπου η θέα κόβει την ανάσα.
Εντυπωσιακό επίσης το νησάκι της Παναγιάς, βρίσκεται απέναντι από το λιμάνι της Πάργας, με το εκκλησάκι και το γραφικό καμπαναριό καθώς και το μικρό κάστρο γαλλικής κατασκευής που δεσπόζει στο πιο ψηλό σημείο του νησιού. Επίσης ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει και πολλά άλλα αξιοθέατα, αφού η Πάργα προσφέρεται και ως ορμητήριο για μικρές αποδράσεις στις γύρω περιοχές.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ
Η Πάργα, αυτός ο παραδεισένιος τόπος, τράβηξε πάνω της τα βλέμματα θεών και δαιμόνων.
Η εικόνα της Παναγίας με της αλλεπάλληλες φυγές της από τον οικισμό της Παλιόπαργας, που ήταν στον Πετζοβολιο, στο απέναντι βουνό και την καταφυγή της στη σπηλιά που βρίσκονταν έξω από το κάστρο, έπεισε τους κατοίκους της να εγκατασταθούν στο βράχο αυτό που σήμερα υψώνεται στο κάστρο.
Αγαπημένη της Παναγίας, αλλά και αγαπημένη του Άρη, θα τελειώσει την περίοδο της ελεύθερης ζωής της στις 15 Απριλίου του 1819.
Όμως άλλες μαρτυρίες παλιότερες, αρχαιολογικά ευρήματα και γραφτές πηγές λένε πως ο τόπος προσέλκυσε την ανθρώπινη δραστηριότητα από τα πανάρχαια χρόνια.
Νεολιθικός πέλεκυς που βρέθηκε στον ελαιώνα αλλά και ο μνημειακός θολωτός μυκηναϊκός τάφος που βρέθηκε στο κτήμα του Σουϊδα, το λείψανο αρχαίου τείχους έξω από τον περίβολο του βενετσάνικου κάστρου μαζί με τη βάση του λιμενοβραχίονα που βρισκόταν στη δυτική μεριά του όρμου του Βάλτου και που δυστυχώς καλύφθηκε από τις πέτρες που σωρεύτηκαν πάνω του για τη δημιουργία μαρίνας, καθώς και κάποιοι κιβωτιόσχημοι τάφοι στο δρόμο κοντά στην Ανθούσα, αποτελούν αναμφισβήτητα τεκμήρια για την ύπαρξη έντονης ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή κατά την αρχαιότητα.
Στις βυζαντινές πηγές η Πάργα θα εμφανιστεί το 1337 και μάλλον πρόκειται για τον οικισμό του κάστρου και όχι για την Παλιόπαργα στον Πετζοβολιό. Στη νέα της θέση θα αντιμετωπίσει πολλά γυρίσματα των καιρών.
Θα υποστεί για έξι χρόνια την κατοχή του αλβανοσερβοβουλγαροβλάχου (έτσι του άρεσε να αυτοαποκαλείται) ληστή Μπογκόη και όταν αυτός θα φύγει θα ζητήσει την προστασία της Βενετίας, που θα είναι παρούσα στην περιοχή από τον 15ο ως το τέλος του 18ου αιώνα. Η Πάργα βέβαια σε όλη αυτή την περίοδο θα έχει καθεστώς αυτοδιοίκησης.
Οι επιδρομές και οι λεηλασίες από στεριά και θάλασσα όμως δεν θα πάψουν και στην περίοδο αυτή. Ο Χαϊρετιν Βαρβαρόσα θα είναι ένας από τους πολλούς που θα την ρημάξουν.
Η κατάσταση σταθεροποιείται από τα τέλη του 16ου ως τα τέλη του 18ου αιώνα και η Πάργα αναπτύσσεται οικονομικά, γίνεται κέντρο εμπορικό (στο Βάλτο σώζεται ακόμα η Ντογάνα, δηλαδή το Τελωνείο της εποχής) και καταφύγιο και ορμητήριο κλεφταρματωλών. Η βρύση και το σπίτι του Μπουκουβάλα και το πηγάδι του Ανδρούτσου το μαρτυράνε.
Θα συμπαρασταθεί ακόμα και στους αγώνες του Σουλίου και θα νιώσει επάνω της την απειλητική ανάσα του Αλή πασά. Στην ίδια αυτή περίοδο της ακμής της θα επισκεφθεί την Πάργα ο Κοσμάς ο Αιτωλός και θα αναπτυχθεί με σημαντική εκπαιδευτική κίνηση από ονομαστούς δασκάλους, τον Ιερομόναχο Φιλόθεο, τον Αναστάσιο Μοσπινιώτη, τον Ανδρέα Ιδρωμένο και Χριστόφορο Περραϊκό, τον Αγάπιο Λεονάρδο, κ.α.
Το 1797 η βενετσάνικη κυριαρχία καταλύεται από τους Γάλλους και ύστερα από μια περίοδο εναλλαγής «προστατών» με τη συνθήκη της 5ης Δεκεμβρίου του 1815 θα αναγνωριστεί η οθωμανική κυριαρχία πάνω στην Πάργα και από τους Άγγλους που την προστατεύουν την περίοδο αυτή θα παραχωρηθεί στον Αλή πασά.
Μεγάλη ώρα της ιστορίας της η περίοδος 1816 - 1819 με τις ατέλειωτες διαπραγματεύσεις για την αποζημίωση των περιουσιών των κατοίκων που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να καταφύγουν στην Κέρκυρα με δραματική αποκορύφωση τη Μεγάλη Παρασκευή 15 Απριλίου του 1819, όταν καίνε τους νεκρούς τους και φεύγουν για την Κέρκυρα.
Ο Αλής θα φέρει Λαλιώτες Τούρκους και χριστιανούς από το εσωτερικό της Ηπείρου για να καλύψει το κενό από τη φυγή των ντόπιων που σιγά-σιγά θα επανέλθουν στην πάτρια γη τον Φεβρουάριο του 1913 οπότε λήγει και για την Πάργα η Τουρκοκρατία.
Στηριγμένη στον οχυρό βράχο του κάστρου και προστατευμένη από την ευρύχωρη αγκαλιά του Πετζοβολιού από τα βορειοδυτικά ανδρώθηκε και πρόκοψε η Πάργα από τα μεταβυζαντινά χρόνια ως τις μέρες μας.
Στα δυτικά της είναι ο κόλπος του Βάλτου με την ολόχρυση αμμουδιά που καταλήγει στο ακρωτήριο Χελαδιό όπου πάνω του ακόμα σώζονται ερείπια της Μονής των Βλαχερνών (η Αγία Βλαχέρνα όπως λένε οι ντόπιοι).
Η αμμουδιά του Βάλτου, συνεχίζεται εύφορο πεδινό διάδρομο, κατάφυτο από ελιές και οπωροφόρα που φτάνει ως την Ανθούσα.
Όταν οι συνθήκες ασφαλείας το επέτρεψαν και το παράλογο ιδιοκτησιακό καθεστώς του κάστρου πίεζε ασφυχτικά τους κατοίκους, ο οικισμός απλώθηκε έξω και γύρω από το κάστρο στο φρύδι του Τουρκοπάζαρου και στη νοτιοανατολική πλευρά ως το Κρυονέρι.
Αυτή είναι η Πάργα η σημερινή, που σαν πίνακας ζωγραφικής αποκαλύπτεται στον επισκέπτη, κυρίως όταν αυτός βρεθεί στη γωνία «στού καρύδι» ή στη στροφή της Λιθίτσας, όταν προχωρεί από τον περιφερειακό δρόμο.
Η αρχιτεκτονική της μορφή είναι νησιώτικη και λιγότερο δένει στην Ηπειρωτική αρχιτεκτονική. Τα σπίτια μικρά κατά κανόνα, με πολύ λίγο ελεύθερο χώρο για πράσινο που όμως δεν λείπει καθώς όλοι φιλοτιμούνται να φυτέψουν κάτι στη μικρή αυλή, στο παρτέρι, ή στη γλάστρα.
Χαίρεται να ανηφορίζει κανείς τα στενά της δρομάκια, πνιγμένα από την ευωδιά του γιασεμιού. «Στης Πάργας τον ανήφορο κανέλα και γαρίφαλο». Από τη βορινή πλευρά ο απέραντος και βαθύσκιος ελαιώνας και από την άλλη οι αμέτρητοι βράχοι μέσα στη θάλασσα που σε ώρες φουσκοθαλασσιάς δημιουργούν παράξενες ηχητικές συμφωνίες.
Αξίζει να γνωρίσει κανείς και το θαλασσινό της τοπίο. Πρώτα βορινά περνώντας δίπλα από το αγέρωχο πετρωμένο καράβι, το τρομερό Φραγκοπήδημα και τον προστατευτικό Άγιο Σώστη, ως την παράξενη ομπρέλα του Σαρακήνικου και ύστερα από τη νότια πλευρά περνώντας από το Χαγιόπουλο, το Μονόλιθο και την Πωγωνιά, το Σκέμπη και το Πριόνι, τη μεγάλη βοτσαλωτή αμμουδιά του Λύχνου με τις μικρές σπηλιές, για να καταλήξει στον κλειστό κόλπο του Αη Γιαννάκη με την πηγή του γλυκού νερού που αναβλύζει στο κέντρο του. Θα είναι μια εμπειρία μοναδική.
Πλούσια σε ιστορία ως ομορφιά η Πάργα, δεν χρειάζεται Όμηρο επαινετή για να την προβάλλει. Ίσως μάλιστα ο λόγος να φανεί κατώτερος από τα πράγματα.
Επιγραμματικός ο χρονογράφος Παύλος Παλαιολόγος έγραφε όταν την επισκέφτηκε το 1964: «Δε θυμάμαι να έχω γνωρίσει ομορφιά πιο εντυπωσιακή από αυτή στη μικρότητά της. Όλα μαγεία. Μη φοβάστε την υπερβολή, όταν παρουσιάζετε την Πάργα, όσα και να πείτε λίγα της είναι. Σε διαγωνισμό ανάμεσα στα τουριστικά κέντρα, έπαιρνε τον τίτλο της γόησσας οπωσδήποτε».
Παραγράφοντας εκείνο το αγοραίο, θα λέγαμε: μια επίσκεψη, μια επαφή μαζί της, θα σας πείσει και προσφέρεται ανεπιφύλαχτα όλες τις εποχές του χρόνου. Είναι όμορφη το χειμώνα που γι' αυτήν είναι ήπιος, όταν μπορεί να απολαμβάνει κανείς μέσα στη διάφανη ατμόσφαιρα το ηλιοβασίλεμα ή να νοιώθει δέος παρακολουθώντας τις ακτές σε μέρες τρικυμίας.
Πεντάμορφη την άνοιξη, όταν μέσα στην αχλή τα σχήματα συγχέονται ανάλαφρα δίνοντας μια αβέβαιη τρυφερότητα στα χρώματα.
Γεμάτη σφρίγος και παλμό μέσα στον πυρετό του καλοκαιριού και γαληνεμένη και στοχαστική όταν θα έρθει το φθινόπωρο και τα πρωτοβρόχια, θα κάνουν τον ελαιώνα της να ασημίζει πιο έντονα, το αεράκι να φυσάει απαλά, κι' γη της να γεμίζει κυκλάμινα.
Μοναδικές στιγμές, ώρες μυροφόρες όπως λέει ο ποιητής
Η εικόνα της Παναγίας με της αλλεπάλληλες φυγές της από τον οικισμό της Παλιόπαργας, που ήταν στον Πετζοβολιο, στο απέναντι βουνό και την καταφυγή της στη σπηλιά που βρίσκονταν έξω από το κάστρο, έπεισε τους κατοίκους της να εγκατασταθούν στο βράχο αυτό που σήμερα υψώνεται στο κάστρο.
Αγαπημένη της Παναγίας, αλλά και αγαπημένη του Άρη, θα τελειώσει την περίοδο της ελεύθερης ζωής της στις 15 Απριλίου του 1819.
Όμως άλλες μαρτυρίες παλιότερες, αρχαιολογικά ευρήματα και γραφτές πηγές λένε πως ο τόπος προσέλκυσε την ανθρώπινη δραστηριότητα από τα πανάρχαια χρόνια.
Νεολιθικός πέλεκυς που βρέθηκε στον ελαιώνα αλλά και ο μνημειακός θολωτός μυκηναϊκός τάφος που βρέθηκε στο κτήμα του Σουϊδα, το λείψανο αρχαίου τείχους έξω από τον περίβολο του βενετσάνικου κάστρου μαζί με τη βάση του λιμενοβραχίονα που βρισκόταν στη δυτική μεριά του όρμου του Βάλτου και που δυστυχώς καλύφθηκε από τις πέτρες που σωρεύτηκαν πάνω του για τη δημιουργία μαρίνας, καθώς και κάποιοι κιβωτιόσχημοι τάφοι στο δρόμο κοντά στην Ανθούσα, αποτελούν αναμφισβήτητα τεκμήρια για την ύπαρξη έντονης ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή κατά την αρχαιότητα.
Στις βυζαντινές πηγές η Πάργα θα εμφανιστεί το 1337 και μάλλον πρόκειται για τον οικισμό του κάστρου και όχι για την Παλιόπαργα στον Πετζοβολιό. Στη νέα της θέση θα αντιμετωπίσει πολλά γυρίσματα των καιρών.
Θα υποστεί για έξι χρόνια την κατοχή του αλβανοσερβοβουλγαροβλάχου (έτσι του άρεσε να αυτοαποκαλείται) ληστή Μπογκόη και όταν αυτός θα φύγει θα ζητήσει την προστασία της Βενετίας, που θα είναι παρούσα στην περιοχή από τον 15ο ως το τέλος του 18ου αιώνα. Η Πάργα βέβαια σε όλη αυτή την περίοδο θα έχει καθεστώς αυτοδιοίκησης.
Οι επιδρομές και οι λεηλασίες από στεριά και θάλασσα όμως δεν θα πάψουν και στην περίοδο αυτή. Ο Χαϊρετιν Βαρβαρόσα θα είναι ένας από τους πολλούς που θα την ρημάξουν.
Η κατάσταση σταθεροποιείται από τα τέλη του 16ου ως τα τέλη του 18ου αιώνα και η Πάργα αναπτύσσεται οικονομικά, γίνεται κέντρο εμπορικό (στο Βάλτο σώζεται ακόμα η Ντογάνα, δηλαδή το Τελωνείο της εποχής) και καταφύγιο και ορμητήριο κλεφταρματωλών. Η βρύση και το σπίτι του Μπουκουβάλα και το πηγάδι του Ανδρούτσου το μαρτυράνε.
Θα συμπαρασταθεί ακόμα και στους αγώνες του Σουλίου και θα νιώσει επάνω της την απειλητική ανάσα του Αλή πασά. Στην ίδια αυτή περίοδο της ακμής της θα επισκεφθεί την Πάργα ο Κοσμάς ο Αιτωλός και θα αναπτυχθεί με σημαντική εκπαιδευτική κίνηση από ονομαστούς δασκάλους, τον Ιερομόναχο Φιλόθεο, τον Αναστάσιο Μοσπινιώτη, τον Ανδρέα Ιδρωμένο και Χριστόφορο Περραϊκό, τον Αγάπιο Λεονάρδο, κ.α.
Το 1797 η βενετσάνικη κυριαρχία καταλύεται από τους Γάλλους και ύστερα από μια περίοδο εναλλαγής «προστατών» με τη συνθήκη της 5ης Δεκεμβρίου του 1815 θα αναγνωριστεί η οθωμανική κυριαρχία πάνω στην Πάργα και από τους Άγγλους που την προστατεύουν την περίοδο αυτή θα παραχωρηθεί στον Αλή πασά.
Μεγάλη ώρα της ιστορίας της η περίοδος 1816 - 1819 με τις ατέλειωτες διαπραγματεύσεις για την αποζημίωση των περιουσιών των κατοίκων που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να καταφύγουν στην Κέρκυρα με δραματική αποκορύφωση τη Μεγάλη Παρασκευή 15 Απριλίου του 1819, όταν καίνε τους νεκρούς τους και φεύγουν για την Κέρκυρα.
Ο Αλής θα φέρει Λαλιώτες Τούρκους και χριστιανούς από το εσωτερικό της Ηπείρου για να καλύψει το κενό από τη φυγή των ντόπιων που σιγά-σιγά θα επανέλθουν στην πάτρια γη τον Φεβρουάριο του 1913 οπότε λήγει και για την Πάργα η Τουρκοκρατία.
Στηριγμένη στον οχυρό βράχο του κάστρου και προστατευμένη από την ευρύχωρη αγκαλιά του Πετζοβολιού από τα βορειοδυτικά ανδρώθηκε και πρόκοψε η Πάργα από τα μεταβυζαντινά χρόνια ως τις μέρες μας.
Στα δυτικά της είναι ο κόλπος του Βάλτου με την ολόχρυση αμμουδιά που καταλήγει στο ακρωτήριο Χελαδιό όπου πάνω του ακόμα σώζονται ερείπια της Μονής των Βλαχερνών (η Αγία Βλαχέρνα όπως λένε οι ντόπιοι).
Η αμμουδιά του Βάλτου, συνεχίζεται εύφορο πεδινό διάδρομο, κατάφυτο από ελιές και οπωροφόρα που φτάνει ως την Ανθούσα.
Όταν οι συνθήκες ασφαλείας το επέτρεψαν και το παράλογο ιδιοκτησιακό καθεστώς του κάστρου πίεζε ασφυχτικά τους κατοίκους, ο οικισμός απλώθηκε έξω και γύρω από το κάστρο στο φρύδι του Τουρκοπάζαρου και στη νοτιοανατολική πλευρά ως το Κρυονέρι.
Αυτή είναι η Πάργα η σημερινή, που σαν πίνακας ζωγραφικής αποκαλύπτεται στον επισκέπτη, κυρίως όταν αυτός βρεθεί στη γωνία «στού καρύδι» ή στη στροφή της Λιθίτσας, όταν προχωρεί από τον περιφερειακό δρόμο.
Η αρχιτεκτονική της μορφή είναι νησιώτικη και λιγότερο δένει στην Ηπειρωτική αρχιτεκτονική. Τα σπίτια μικρά κατά κανόνα, με πολύ λίγο ελεύθερο χώρο για πράσινο που όμως δεν λείπει καθώς όλοι φιλοτιμούνται να φυτέψουν κάτι στη μικρή αυλή, στο παρτέρι, ή στη γλάστρα.
Χαίρεται να ανηφορίζει κανείς τα στενά της δρομάκια, πνιγμένα από την ευωδιά του γιασεμιού. «Στης Πάργας τον ανήφορο κανέλα και γαρίφαλο». Από τη βορινή πλευρά ο απέραντος και βαθύσκιος ελαιώνας και από την άλλη οι αμέτρητοι βράχοι μέσα στη θάλασσα που σε ώρες φουσκοθαλασσιάς δημιουργούν παράξενες ηχητικές συμφωνίες.
Αξίζει να γνωρίσει κανείς και το θαλασσινό της τοπίο. Πρώτα βορινά περνώντας δίπλα από το αγέρωχο πετρωμένο καράβι, το τρομερό Φραγκοπήδημα και τον προστατευτικό Άγιο Σώστη, ως την παράξενη ομπρέλα του Σαρακήνικου και ύστερα από τη νότια πλευρά περνώντας από το Χαγιόπουλο, το Μονόλιθο και την Πωγωνιά, το Σκέμπη και το Πριόνι, τη μεγάλη βοτσαλωτή αμμουδιά του Λύχνου με τις μικρές σπηλιές, για να καταλήξει στον κλειστό κόλπο του Αη Γιαννάκη με την πηγή του γλυκού νερού που αναβλύζει στο κέντρο του. Θα είναι μια εμπειρία μοναδική.
Πλούσια σε ιστορία ως ομορφιά η Πάργα, δεν χρειάζεται Όμηρο επαινετή για να την προβάλλει. Ίσως μάλιστα ο λόγος να φανεί κατώτερος από τα πράγματα.
Επιγραμματικός ο χρονογράφος Παύλος Παλαιολόγος έγραφε όταν την επισκέφτηκε το 1964: «Δε θυμάμαι να έχω γνωρίσει ομορφιά πιο εντυπωσιακή από αυτή στη μικρότητά της. Όλα μαγεία. Μη φοβάστε την υπερβολή, όταν παρουσιάζετε την Πάργα, όσα και να πείτε λίγα της είναι. Σε διαγωνισμό ανάμεσα στα τουριστικά κέντρα, έπαιρνε τον τίτλο της γόησσας οπωσδήποτε».
Παραγράφοντας εκείνο το αγοραίο, θα λέγαμε: μια επίσκεψη, μια επαφή μαζί της, θα σας πείσει και προσφέρεται ανεπιφύλαχτα όλες τις εποχές του χρόνου. Είναι όμορφη το χειμώνα που γι' αυτήν είναι ήπιος, όταν μπορεί να απολαμβάνει κανείς μέσα στη διάφανη ατμόσφαιρα το ηλιοβασίλεμα ή να νοιώθει δέος παρακολουθώντας τις ακτές σε μέρες τρικυμίας.
Πεντάμορφη την άνοιξη, όταν μέσα στην αχλή τα σχήματα συγχέονται ανάλαφρα δίνοντας μια αβέβαιη τρυφερότητα στα χρώματα.
Γεμάτη σφρίγος και παλμό μέσα στον πυρετό του καλοκαιριού και γαληνεμένη και στοχαστική όταν θα έρθει το φθινόπωρο και τα πρωτοβρόχια, θα κάνουν τον ελαιώνα της να ασημίζει πιο έντονα, το αεράκι να φυσάει απαλά, κι' γη της να γεμίζει κυκλάμινα.
Μοναδικές στιγμές, ώρες μυροφόρες όπως λέει ο ποιητής
ΑΞΙΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΓΑ,ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ ΩΡΕΣ ΓΑΛΗΝΗΣ,ΧΑΛΑΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑΣ.
Υ.Γ το κειμενο το βρηκα στην επισημη ιστιοσελιδα της παργας.
2 σχόλια:
Alla hu akhbar!!!
Δημοσίευση σχολίου